دیشب قبل خواب، درست وقتی که شام میخوردیم، یه اتفاقی برام افتاد که تا الان سردرگمم! راستش ما دو ساله که مستاجریم و همین روزاست که وقتمون تموم شه.

صابخونه ام آدم خوبیه؛ یه فرد فعال، خانواده دوست، جوون و خوشتیپ؛ اهل کار و فعالیت

ظاهرشم بد نیست؛ تا حالا دیدین کسی استخون بندیش لاغر باشه ولی شکمش گنده باشه، این از اوناست؛ قدشم کمتر از دو متره، چشمایی بین خرمایی و عسلی با موهای بلند که از وسط فرق گذاشته؛ ولی همین که قیافش چهره ترسناک صابخونه رو تو ذهن آدم نمیاره واسه ما خوشگله!

سر کار که میره؛ دو تا خونه شم که اجاره میده؛ با یارانه هم که حساب کنی، لااقل یک و نیم تومن ماهی درامدشه

ولی دیشب، یکهویی زنگ زد و گفت اجاره ما رو از سال بعد میخواد دو برابر کنه! باور کنین این خبر مث یه پتک تو سرم خورد! درآمد کم طلبگی و از شما چه پنهان، مخارج همسرم که دارن مامان میشن یکم کلافم کرده!

ولی تنها و در عین حال مهمترین چیزی که دلمو آروم کرده، اینه که خدا روزی همه رو ضمانت کرده، بازم ناز شست رب الارباب که به فکر بنده های گنهکارش هست، خدا نکنه کار یکی بیفته دست صابخونه و دکتر و بیمارستان و خلاصه بنده های دیگه!